Waar een klein dorp groot in kan zijn

Naoberschap was altijd gewoon in Wilsum, maar kalft af. De jonge generatie doet het bijna niet meer en nieuwkomers kennen het niet. Door corona is ‘omzien naar elkaar’ nieuw’ leven ingeblazen. Hoe? Gewoon doen! 

Elke straat had zijn eigen coördinator in het kader van Hulp in Wilsum. ‘Corona maakt een moeilijke situatie nog lastiger, vooral voor ouderen waar niemand over de vloer komt. Zij voelden zich heel alleen. Ze hebben een telefoon en kunnen beeldbellen via hun IPad, maar dan nog zijn de dagen lang en stil.’ vertelt Ineke de Kok,  één van de coördinatoren en  predikant van de Gereformeerde kerk in Wilsum.

Een enthousiaste groep vrijwilligers in haar straat begon aan het begin van corona met een tulpenactie. Ouderen ontvingen een bosje -op afstand. Iedere vrijwilliger koos een dorpsbewoner om speciale aandacht te geven. Volgens Ineke Kok ontstonden daarna veel kleine initiatieven om verbinding met elkaar te houden, bijvoorbeeld:

  • Een briefje in de brievenbus: ‘heb je hulp nodig, bel dan met ….’
  • Niet wachten totdat je gebeld wordt, maar zelf zo maar even bellen
  • Elke dag zwaaien
  • Even een praatje bij het open raam: ‘Kan ik nog wat voor je doen?’
  • Uitdelen van pannen met macaroni of soep: ‘Ik kook toch, nu kook ik wat extra’s en dat deel ik dan uit’
  • Zorg voor huisdieren: ‘De buurvrouw was ziek en toen hebben we de hond om de beurt uitgelaten’
  • Zelf probeerde ze op een andere manier betekenis te geven aan vieringen: ‘Met Pasen hebben we een paasservet met paaseieren en een hoopgevend gedicht aan de deur gehangen.’

Reacties

‘Deze manier van een moeilijke situatie iets beter maken, doet iedereen goed. Ouderen waren blij met de tulpenactie: ‘ontroerend dat er aan ons gedacht wordt. Toen het gelegenheidsorkest van drie personen met Pasen buiten speelde, stond een mevrouw te huilen achter het raam.’

Maar ook in verdrietige momenten wordt een manier gezocht om elkaar te steunen, volgens Ineke Kok. ‘Als een dorpsgenoot overleed, werden dorpelingen uitgenodigd om aan de weg te gaan staan als de klokken gingen luiden. Een aantal keren vormden ze een erehaag. Van deze momenten kreeg ik kippenvel. Dit zouden we eigenlijk ook moeten doen buiten coronatijd’,  mijmert Ineke. ‘Op deze manier kan je er ook voor elkaar zijn en je verbonden voelen. Misschien helpt het om er ruchtbaarheid aan te geven: al heb je deze persoon niet gekend, dit is hoe we het hier in Wilsum doen.’

Tekst: Riemie van Dijk

Dit artikel is geschreven in samenwerking met ProMo voor het platform Samen voor Elkaar. Een platform waarin initiatieven uit Overijssel hun ideeën en kennis delen.  Stimuland is samen met de OVKK in opdracht van de provincie Overijssel een van de dragende partijen.