‘Met de doorstart van onze Veldleeuwerik-ondernemersgroep in Duurzaam Praktijknetwerk Akkerbouw (DPA) wilden we deze keer een begeleider, die ons kent en het gebied. ‘Martin de Jager is akkerbouwer in West-Brabant en is een van de tien deelnemers van de groep in zijn regio. ‘We hebben gekozen voor Cretienne Oomen omdat hij als adviseur de mensen al kende.’

‘We gingen van start en toen kwam corona’,  zegt Oomen. ‘De pandemie maakte het lastig samenkomen maar toch is dat gelukt. ‘Een van de eerste keren zaten we in een grote schuur van een één van de deelnemers. Tijdens die die bijeenkomst werd vooral geïnventariseerd: welke onderwerpen zijn interessant, waar willen mensen meer over weten. Er kwamen veel actuele vraagstukken naar boven zoals de rol watermanagement; wat levert druppelbevloeiing op? En deelnemers wilden graag meer weten over vochtsensoren.’

De volgende bijeenkomst was online. Jammer, vindt De Jager. ‘We kregen wel de kennis binnen en konden vragen stellen maar de zogenaamde derde helft is ook heel belangrijk. Het tijdens een borrel met elkaar praten en netwerken.’

Toch was de online bijeenkomst niet voor niks. Het thema was watermanagement. Oomen regelde twee sprekers vanuit bedrijven. ‘Inmiddels zijn er al meerdere mensen gestart met bodemvochtsensoren, niet per se bij deze bedrijven, want dat is ook natuurlijk ook niet de insteek,’ voegt Oomen toe. ‘Het gaat om de informatie en het laten zien van de mogelijkheden.’

Ook worden er meer weerstations ingezet. ‘Met de sensoren en meerdere weerstations, kan je als akkerbouwer net iets beter voorspellen wat het weer gaat doen en daarop inspelen’, zegt Oomen.

Van elkaar leren
Afgelopen najaar kon de groep eindelijk weer fysiek bij elkaar komen. Een soort praktijkles.  Deelnemers werden met een blanco formulier een veld ingestuurd waar mengsels ingezaaid waren van meerdere grondverbeteraars. Welke plant doet wat en hoe kan je dat inzetten voor jouw eigen bedrijf?

Een deel van de groep werkt daar al mee maar dat is juist een voordeel volgens Oomen. ‘Daarmee steken ze elkaar aan en vertellen over hun eigen ervaringen en dat is de insteek ook van dit project. Sparren met collega’s en van elkaar leren, je hoeft niet zelf alles uit te zoeken.’

De Jager heeft al twee kleine windmolens op zijn erf. ‘Met ons bedrijf zijn we een grootverbruiker van energie omdat we naast de akkerbouw nog een opslag hebben met mechanische koeling. Mede daardoor heb ik meer kennis van de commerciële wereld van stroom. Maar omdat de kosten zo toenemen, wil ik daar graag meer over weten en ik hoor ook van collega’s dat dit onderwerp ze bezig houdt.’

Er komen nog veel meer onderwerpen aan bod en als het aan die groep ligt, komen ze gewoon weer bij elkaar denkt Oomen: ‘ik hoop dat dat kan dit jaar, want ik merk wel dat de online bijeenkomsten voor nood prima zijn maar we willen allemaal graag gewoon weer samenkomen, dat praat toch makkelijker.’

‘Het is lastig,’ beaamt De Jager. ‘We zijn al een groep mensen, die beroepshalve negen maanden van het jaar heel druk zijn. De meeste bijeenkomsten moeten dan ook vaak in de winterperiode plaatsvinden. Bij ons in de groep is iemand afgehaakt maar die plek is inmiddels weer ingenomen. Tien is precies een goed aantal voor dit netwerk.’

In de planning staat in ieder geval een bemestingcursus op verschillende niveaus; een cursus voor beginners en een masterclass en de volgende bijeenkomst gaat dus over de energietransitie. Een expert op dat gebied komt half februari langs bij deze groep. Oomen: ‘of het nou om energie gaat of bijvoorbeeld het beheersen van onkruid. Het uitgangspunt is altijd de interesse van de groep’.